سیستم ایمنی هیدرولیک

سیستم ایمنی هیدرولیک

آسانسور هیدرولیک

در سیستم آسانسور و بالابر هیدرولیک با اتصال غیر مستقیم، اگر به علت اختلالات عملکردی خاصی میله جک از مجموعه کابل تعلیق جدا شود، کابین بالابر هیدرولیکی از حرکت به سمت پایین منع می شود. واضح است که این یک وضعیت خطرناک است، مخصوصاً اگر پاراشوت به جای گاورنر با یک کابل ایمنی تحریک شود خطر بیشتری ایجاد می شود چرا که ممکن است کابل تعلیق شل شود.

طراحی سیستم ایمنی به عنوان یک الزام اولیه ایجاب می کند که ابزاری برای تشخیص شل شدن طناب تعلیق و ایمنی و قطع کامل سیستم هیدرولیک در این مواقع به سیستم اضافه گردد. در سیستم اتصال مستقیمی که جک در کنار چاه قرار دارد سر جک معمولاً در بالای مخزن هیدرولیک قرار دارد. باز هم روش هایی برای توقف حرکت رو به پایین به علت تخلیه روغن از جک به مخزن تحت اثر نیروی جاذبه وجود دارد. در این مورد یک کلید فشار حد پایین برای قطع جریان روغن حاصل از نیروی جاذبه وارده به کابین بالابر و جلوگیری از حرکت به پایین در مدار قرار می گیرد.

سیستم ضد خزش

مهمترین مسئله در ارتباط با آسانسور هیدرولیکی وجود یک سیستم ضد خزش است. در زمان توقف کابین آسانسور هیدرولیکی در طبقات امکان برگشت یا نشت روغن از جک به مخزن و نشت از اطراف اتصالات و آب بندی های جک وجود دارد. البته مورد دوم در سیستم های با طراحی و نگه داری مناسب کمتر مشاهده می شود. به علاوه اگر آسانسور در شرایط سخت کار کند دمای روغن بالا می رود و دچار انبساط حرارتی می گردد. با سرد شدن روغن، دوباره حجم روغن کاهش می یابد. هر دو این موارد منجر به افت کابین می گردد مخصوصاً اگر مدت توقف کابین در یک طبقه زیادتر از حد معمول باشد، به همین منظور استاندارد الزاماتی را برای جلوگیری از این موضوغ پیشنهاد دلخواه است.

امروزه سیستم های ضد خزش به صورت جامع بر مبنای سیستم کنترل الکتریکی آسانسور کار می کنند، یعنی در صورت یک انحراف جزئی از موقعیت کابین آسانسور سیستم موقعیت را اصلاح می کند. زمانی که کابین به مقدار مشخصی به سمت پایین حرکت کرد، سیستم کنترل برای اصلاح موقعیت فعال می گردد. مسئله ساده به نظر من می رسد ولی مشکل اصلی در این زمان خطری است که برای مسافران در هنگام حرکت برگشتی کابین آسانسور هیدرولیکی یا بالابر ایجاد می شود. چرا که ممکن است برخی مسافران در این زمان در حال پیاده شدن یا سوار شدن باشند.

راهکارهای اصلاح خزش کابین آسانسور هیدرولیکی

با روش زیر این مشکلات تا حدودی کاهش می یابد:

• درهای کابین و طبقات با گذشت زمان کوتاهی از توقف (مثلا 2 دقیقه) بسته شود. (در صورتی که کسی سوار یا پیاده نشود)
• کابین با گذشت زمان خاصی (مثلا 15 دقیقه) از توقه در یکی از طبقات به پایین ترین طبقه اعزام گردد.
• بازگشت کابین به پایین ترین طبقه دو هدف را دنبال می کند:
• اطمینان می دهد که حجم روغن هیدرولیک موجود در جک کاهش یافته و احتمال افت کابین در هنگام سرد شدن و انقباض روغن کمتر است.
• اطمینان می دهد که سطح میله جک مدت زمان طولانی در معرض هوای محیط و خطر خوردگی قرار نمی گیرد.

با اینکه سطح میله در هنگام خروج از سیلندر بالابر یا آسانسور حاوی فیلم نازکی از روغن است، با گذشت زمان این فیلم از بین رفته و سطح میله نمایان می گردد. نتیجه امر خوردگی سطح میله و کاهش کارایی میله و آب بند سر جک بوده و باعث افزایش نشت روغن و احتمال نشست نا مطلوب کابین می گردد.

مطمئناً ثبات موقعیت کابین آسانسور یا بالابر هیدرولیکی در طبقات در هنگام باز بودن درها امری حیاطی است. در تمامی انواع آسانسورها تعمیرات و نگه داری، مسئله ای مهم است اما در آسانسور های هیدرولیکی مسئله یاد شده از اهمیت بیشتری برخوردار است. اگر یک آسانسور یا بالابر با وجود نشتی زیاد مثلاً در آب بند سر جک به سرویس دهی ادامه دهد، قبل از باز و بسته شدن درها در طبقات، کابین تا حد زیادی افت می کند. بازگشت دوباره کابین به بالا باعث هدر رفتن میزان زیادی انرژی می کند. ممکن است که سیستم کنترل برای شروع عمل اصلاح سطح کابین آسانسور در طبقه اجازه اندکی از افت مثلاً 50 یا 75 میلیمتر از سطح طبقه را در مقایسه با حالتی که کابین آسانسور هیدرولیکی در ارتفاع دقیق قرار دارد را بدهد.

پس از گذشت زمان کوتاهی درها بسته می شود. زمانی که کابین آسانسور هیدرولیکی فرا خوانده می شود، اگر دقیقاً در سطح طبقه نباشد، سیستم کنترل قبل از باز کردن درها کابین را به سطح طبقه می رساند. این امر موجب تاخیر کوتاهی در باز کردن درب می شود، اما این تاخیر به اندازه زمانی که کابین در طبقات دیگر قرار دارد نیست.

اگر سرعت افت کابین به حدی باشد که قبل از بسته شدن در، کابین به حدی پایین برود که سیستم باید ارتفاع آن را اصلاح نماید، سیستم بدون توجه به باز بودن یا بسته بودن در ها کابین را به سطح طبقه باز گرداند. اصلاح ارتفاع کابین هنگام باز بودن در ها با محدودیت سرعت 0.3 m/s بر طبق EN 81-2 و 0.125 M/S بر طبق ASME/ANSI A17-1مجاز است. پس از گذشت زمان بیشتر (حداکثر 15 دقیقه) کابین آسانسور هیدرولیکی به پایین ترین طبقه بر می گردد و با درهای بسته متوقف می گردد. در صورت فراخوان مجدد، سیستم اصلاح موقعیت هر زمانی که کابین از حد تنظیم شده افت کند ارتفاع را اصلاح می کند.

سوئیچ های حد بالا و پایین جک بالابر

در آسانسور های هیدرولیکی نیز مانند آسانسور های کششی باید از صعود و فرود بیش از حد کابین آسانسور جلوگیری کرد. در آسانسور های کششی حد مجاز حرکت رو به پایین کابین آسانسور یا کادر وزنه طوری تنظیم شده است که کابین بر روی بافر بنشیند و کاملاً آنرا فشرده کند. محدودیت حرکت آسانسور های هیدرولیکی نیز مطمئناً به همین شکل خواهد بود. در آسانسور کششی لازم است که ترمینال ها و کلیدهای محدود کننده ای برای متوقف کردن موتور قبل از رسیدن کابین آسانسور به انتهای مسیر در نظر گرفته شود.

به هر حال چنین سیستمی برای محدود کردن سیستم رو به بالای آسانسورهای هیدرولیکی کاربرد ندارد. در این رابطه باید از وقوع 3 امر محتمل جلوگیری کرد:

• ممکن است در صورت ادامه بیش از حد حرکت به بالا پیستون از داخل سیلندر خارج شود. احتمال این اتفاق با تعبیه یک کلید توقف در انتهای پیستون از بین می رود.
• پس از پیش بینی برای جلوگیری از خروج پیستون از سیلندر باید تمهیداتی نیز اندیشیده شود تا توقف به صورت نرم و آرام صورت گیرد. آسانسور هیدرولیکی نباید ناگهان از حرکت بایستد.
• ممکن است طول کورس جک به حدی زیاد باشد که کابین آسانسور هیدرولیکی یا بالابر با سقف چاه آسانسور برخورد کند. اصلا بعید نیست که یک جک با طول کورس اضافی برای کاربرد در آسانسور نصب شود. البته به عنوان یک انتخاب مناسب پذیرفته نخواهد بود.

در آسانسور های هیدرولیکی مانند آسانسور های کششی باید یک فاصله خالی کافی بین سقف چاه و حد انتهای مسیر حرکت کابین آسانسور هیدرولیکی وجود داشته باشد. باید حد انتهای حرکت رو به بالای کابین توسط یک رابط مکانیکی مستقیم مانند استوپر میله جک و یا شیر قطع کننده جریان روغن به داخل جک تعیین شود. با رسیدن کابین به انتهای مسیر، سیستم ارتباطی به شیر قطع کن فرمان می دهد و جریان روغن به داخل جک متوقف می گردد و جک از حرکت باز می ایستد. مطمئناً در چنین شرایطی فشار داخل لوله تغذیه روغن به حدی بالا می رود که باعث باز شدن شیر اطمینان می گردد.

محدود کننده مکانیکی (استوپر مکانیکی)

اگر حرکت رو به بالا به وسیله محدود کننده مکانیکی بر روی جک محدود شود باید توقف به صورت آرام انجام شده و از ایست ناگهانی کابین بالابر جلوگیری شود. در انتهای پایینی پیستون یک مقطع مخروطی وجود دارد که با یک لقی خاص در یک محفظه فنجانی در سر سیلندر جای می گیرد. با رسیدن میله جک به نقطه انتهای مسیر مقطع مخروطی وارد محفظه فنجانی می شود. و روغن موجود در محفظه فنجانی به داخل سیلندر فرستاده می شود. به هر حال در هنگام وارد شدن مقطع مخروطی به داخل محفظه سطح حلقوی اطراف مقطع کاهش یافته و فشار لازم برای خروج روغن از فضای بین، افزایش می یابد. این فشار باعث وارد شدن یک شتاب معکوس به پیستون می گردد. این مکانیزم شبیه به تاثیر بافر های هیدرولیکی است.

شیر دستی

آخرین سیستم مرتبط با ایمنی مسافران آسانسور ابزار پایین آوردن کابین آسانسور هیدرولیکی بصورت دستی است. در بیشتر موارد این سیستم خطرناک ترین قسمت آسانسور هیدرولیکی است چرا که می تواند در هر زمانی به کار بیفتد. خواه سیستم در حرکت باشد خواه متوقف باشد و یا اینکه سیستم محرک روشن یا خاموش باشد.

در آسانسور های کششی فرآیند حرکت دادن دستی کابین تا حدودی مشکل می باشد و فردی که قصد این عمل را دارد ممکن است در معرض مخاطره قرار گیرد. قبل از این عمل باید مراحل خاصی انجام گردد. مثلا در ابتدا باید سیستم محرکه خاموش گردد، برای حرکت دادن باید دو نفر فعالیت داشته باشند. مطمئنا زمانی که هدف از حرکت دستی نجات مسافران است به سه نفر برای این کار نیاز خواهد بود. یک نفر در طبقات برای پایش موقعیت کابین، نفر دیگری برای به کار انداختن ترمز الکترو مغناطیسی و یک نفر برای به حرکت در آوردن فلایویل.

خطری که برای اپراتورها در هنگام حرکت دادن دستی وجود دارد کاملاً واضح است و قبل از انجام کار حتماً باید مراحل مقدماتی را به صورت کامل انجام دهند. به خصوص هیچوقت نباید این فرآیند را برای آسانسور در حال حرکت انجام داد.

در مقابل، در مورد آسانسور های هیدرولیکی این کار ساده خواهد بود. به حرکت در آوردن آسانسور هیدرولیکی تلاش زیادی نیاز ندارد و خطری برای اپراتور درپی نخواهد داشت. به همین دلیل اهمیت زیادی دارد که حرکت دستی آسانسور هیدرولیکی فقط توسط افراد متخصص و مجاز انجام گردد و در مواقع غیر ضروری و بدون انجام اقدامات قبلی لازم انجام نشود. بنابراین مهم ترین خطر در موقع حرکت دادن دستی آسانسور این است که کابین آسانسور هیدرولیکی با انجام این عملیات به سمت پایین حرکت نکند.

در چنین مواقعی ابزار های ایمنی مانند سوئیچ کابل ایمنی و کلید فشار پایین بی تاثیر خواهند بود چرا که در حرکت دستی ارتباط بین ابزار های تشخیص شل شدن طناب تعلیق یا فشار پایین با سیستم کنترل قطع می گردد. به همین دلیل برای حرکت دستی کابین آسانسور هیدرولیکی دو نفر لازم است. یک نفر برای حرکت دادن و یک نفر برای پایش موقعیت کابین آسانسور هیدرولیکی.

همچنین افراد تیم باید مستقیما با هم در ارتباط باشند تا در مواقع ضروری فردی که موقعیت را در نظر دارد اپراتور را راهنمایی کند و در صورت بروز مشکل حرکت متوقف گردد. میتوان مشکل را تا حدودی با تعبیه یک محدود کننده فشار پایین در شیر حرکت دستی کابین آسانسور هیدرولیکی برطرف کرد.

شیر اصلی حرکت دستی توسط فشار جک بر روی نشیمنگاه خود نگه داشته شده است. بدین ترتیب فشار جک برای غلبه بر فشار فنر و نگهداشتن شیر یک طرفه در نشیمنگاهش کافی خواهد بود.

زمانی که شیر حرکت دستی تحریک می شود خروجی اصلی باز می گردد، ولی فشار جک باید قبل از خروج روغن بر فشار فنر شیر یک طرفه فشار پایین غلبه کند. اگر فشار جک خیلی کم باشد شیر یک طرفه باز نمی شود و کابین به سمت پایین حرکت نمی کند.

(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Loading...